พลังของใจ ใครว่าไม่สำคัญ วันนี้ ครูประถม ขอส่งบทความกำลังใจให้คุณครูทกคน เพราะไม่ว่าจะช่วงไหนจะไม่เคยเห็นครูได้หยุดพัก ครูบางคนท้อแท้ บางคนไม่มีไฟทำงาน บางคนอยากเกษียณอายุตัวเองแล้ว ครูประถมจึงอยากนำบทความ แรงบันดาลใจ เพื่อให้ครูทุกคนสู้ และเดินหน้าชีวิตด้วยความรักในอาชีพ รักในสิ่งที่ทำ และมีความสุขกับทุกวัน

ความเพียรชนะตลอดกาล

 

คนธรรมดาๆ ที่ไม่มีความพิเศษอะไร อาจจะเป็นเจ้าของความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ได้หากมี…ความเพียร

นานมาแล้วมีพ่อค้าเกวียนผู้หนึ่ง

บรรทุกสินค้าไปขายยังต่างเมืองเป็นประจำ

พ่อค้าผู้นี้มีคนรับใช้อยู่คนหนึ่ง

ซึ่งมีความขยันหมั่นเพียร เอาการเอางาน

ฉะนั้นทุกครั้งที่ต้องเดินทางไปค้าขาย

พ่อค้าจะให้คนรับใช้ผู้นี้ติดตามไปด้วยเสมอ

….

ครั้งพ่อค้าเกวียนได้ชักชวนเพื่อนฝูงและบริวาร

นำสินค้าบรรทุกเกวียน 500 เล่ม

เดินทางข้ามทะเลทรายเพื่อไปค้าขายยังต่างเมือง

ทะเลทรายแห่งนี้มีระยะทางไกลถึง 60 โยช และในตอนกลางวันจะร้อนระอุราวกับกองเพลิง

การเดินทางจึงทำได้เฉพาะในยามค่ำคืนเท่านั้น

พอเช้าตรู่เหล่าพ่อค้าและบริวาร

พากันนำเกวียนมาร้องเป็นวง

ทำหลังคาบังแดดหุงต้มอาหารกัน

จากนั้นจึงพักผ่อนนอนอยู่ใต้ร่มเงาหลังคา

เพื่อรอเวลาให้พื้นทรายคลายความร้อน

เมื่อตะวันตกดินจะกินอาหารเย็นแล้วเทียมเกวียนเดินทางต่อไป

เมื่อกองเกวียนเดินทางไปได้ไกลถึง 59 โยช

เหลืออีกเพียงหนึ่งโยชก็จะพ้นจากทะเลทราย

พวกพ่อค้าต่างดีใจที่เหลืออีกเพียงคืนเดียวเท่านั้นก็จะถึงที่หมาย

จึงพากันฉลองดื่มกินอาหารเย็น

ใช้ฝืนและน้ำจนหมดเกลี้ยงก่อนออกเดินทาง

การเดินทางในทะเลทรายนั้นคนนำทางจะนั่งอยู่บนเกวียนเล่มแรก

อาศัยดูทิศทางจากดวงดาวบนท้องฟ้า

แต่อนิจจาคืนนั้นคนนำทางได้เผลอหลับไป

ด้วยเหนื่อยอ่อนเพราะอดนอนมาเป็นเวลานาน

โคเทียมเกวียนจึงพากันเดินไปตามยถากรรม

ทำให้กองเกวียนวนกลับมาทางเดิม

พอเช้ามืดทุกคนจึงได้รู้ว่า…โคได้เดินวนกลับมายังจุดเดิม

ที่พวกตนพักอยู่เมื่อวาน ต่างพากันห่อเหี่ยวใจเพราะที่ใช้ฝืนและน้ำจนหมดเกลี้ยงแล้ว

จะเหลือก็เพียงข้าวสารจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น

จึงพากันปลดเกวียนพักนอนเศร้าโศกเสียใจอยู่ใต้เกวียนของตน

พ่อค้าเกวียนผู้เป็นหัวหน้ากลับไม่ได้ท้อถอยออกเดินสำรวจหาแหล่งน้ำ

พ่อค้าได้พบกอหญ้าก่อหนึ่งรู้สึกดีใจยิ่งนัก

จึงมั่นใจว่าลึกลงไปใต้พื้นทรายบริเวณนี้จะต้องมีแหล่งน้ำอยู่เป็นแน่

พ่อค้าจึงชักชวนผู้คนให้มาช่วยกันขุดลงไปตรงบริเวณนั้น

เมื่อขุดได้ลึกถึง 60 ศอกจอบที่ใช้ขุดพลันกระทบกับแผ่นหินเบื้องล่างเสียงดังสนั่น

ผู้คนต่างสูญสิ้นกำลังใจเกิดความท้อถอยหมดอาลัยตายอยากในชีวิต

พากันกลับไปนอนเศร้าอยู่ใต้เกวียนเช่นเดิม

พ่อค้าเกวียนผู้เป็นหัวหน้าจึงลองลงไปในหลุมนั้น

ก้มลงเอาหูแนบกับพื้นหิน

เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลอยู่เบื้องล่างจึงรีบเรียกคนรับใช้ของตนเข้ามาทันที

แม้คนรับใช้ผู้นี้จะรู้ดีว่าแผ่นหินเบื้องล่างนั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก

แต่คนรับใช้ก็ตั้งใจว่าจะต้องเอาค้อนเหล็กทุบพื้นหินนี้ให้แตกให้จงได้

ทุบแล้วทุบอีก…ทุบแล้วทุบอีก

ทั้งๆที่แผ่นหินไม่มีทีท่าว่าจะปริแตกเลยแม้แต่น้อย

แต่คนรับใช้ก็ยังคงทุบต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง

ในขณะที่มือทั้งสองคนรับใช้แตกเป็นแผลชุ่มไปด้วยเลือดนั่นเอง

แผ่นหินเริ่มมีรอยร้าวมันร้าวเพิ่มขึ้นทีละนิด…ทีละนิด

ทุกครั้งที่ทุบซ้ำลงไป ทันใดนั้น

แผ่นหินที่แข็งแกร่งได้แตกออกจากกัน

กระแสน้ำเย็นฉ่ำก็พุ่งขึ้นมาทันที

คนทั้งหลายได้ยินเสียงน้ำก็วิ่งออกมาดู

ทุกคนต่างโห่ร้องดีใจ

พากันดื่มกินแล้วอาบน้ำกันอย่างสนุกสนาน

จากนั้นทุกคนช่วยกันเอาเพลาที่เหลือใช้มาทำเป็นฟืนหุงต้มอาหารที่พอมีเหลืออยู่บ้าง

เมื่อได้น้ำและอาหารประทังชีวิตพวกพ่อค้าก็มีเรี่ยวแรงออกเดินทางต่อไปในยามตะวันตกดิน

จนถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด

 

คุณครูค่ะผู้มีความเพียรไม่เพียงแต่เป็นที่พึ่งให้กับตนเองได้เท่านั้น

แต่ยังเป็นที่พึ่งให้กับผู้อื่นได้เสมอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามคับขัน

ในวิกฤตการณ์ที่ใครๆต่างถอดใจยอมพ่ายแพ้

ซึ่งนั่นไม่ใช่วิสัยของผู้มีความเพียรเพราะใจของผู้มีความเพียรเป็นใจที่กล้าหาญไม่หวั่นกลัวต่ออุปสรรคความยากลำบากใดๆทั้งสิ้น

แม้ในที่สุดจะเหลือเขาสู้อยู่เพียงผู้เดียวก็ตามกระแสน้ำเย็นฉ่ำที่พุ่งขึ้นมากลางทะเลทรายย่อมแสดงให้เห็นว่า

ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้ที่มีความเพียรนั้น

เมื่อเราตั้งความปรารถนาในสิ่งใดที่มั่นใจว่าถูกต้องดีงาม

ขอเพียงแต่ลงมือทำ ทำแล้วทำเล่า และเฝ้าทำต่อไปอย่างไม่ท้อถอย

ในไม่ช้าเราจะรู้ว่าความเพียรนั้นชนะทุกสิ่งชนะทุกสถานการณ์และชนะตลอดกาล

 

เรื่องโดย พระมหาสุวิทย์ วิชฺเวสโก ป.ธ.๙

เสียงอ่านโดย : พัชรา สวัสดิเวทิน

ท่านสามารถติดตามข่าวผ่านทาง ช่องทางดังต่อไปนี้

เฟสบุ๊คแฟนเพจ  ครูประถม.คอม
ไลน์แอด ครูประถม.คอม

ทักมาพูดคุย/แลกเปลี่ยนประสบการณ์ สร้างกำลังใจกันบ่อยๆนะคะ